Pieśń na ofiarowanie. PRZED KOMUNIĄ ŚW. Panie Jezu, za chwilę przyjdziesz do mojego serca. Wierzę mocno, że w małej Hostii, którą mi kapłan poda Ty jesteś żywy i prawdziwy, Pan mój i najdroższy Przyjaciel. Jestem niegodny, abyś wszedł do mojego serca, ale Ty wiesz Jezu, jak bardzo Cię kocham. Pieśń na komunię. PO KOMUNII ŚW.
W pewnej parafii (zapewne całej diecezji) panuje zwyczaj – norma (bezsensowna moim zdaniem), że dzieci przystępują dwukrotnie do spowiedzi przed swoją I Komunią Świętą. Pierwszy raz gdzieś na miesiąc przed uroczystością i drugi raz bezpośrednio przed. Nie chodzi o ćwiczenie czy symulację, ale rzeczywistą, sakramentalną spowiedź. Pewna dziewczynka, po swojej pierwszej takiej spowiedzi (tej na miesiąc przed Komunią) powiedziała do swojej mamy tak: Mamo, oczyściłam się z grzechów. Odprawiłam pokutę. Jestem w stanie łaski uświęcającej. Czy mogę jutro z Tobą przystąpić do komunii? Co jej mama ma powiedzieć? Puścić? Zabronić?Zgrzeszy jak puści? A może pytanie należałoby postawić inne – jakim prawem ktoś może zabronić mamie przystąpić do Komunii razem z córką na miesiąc przed pierwszokomunijną uroczystością? Ja bym puścił. To znaczy przystąpiłbym z córką (gdybym miał taką mądrą) do Komunii, nie zważając na żadne parafialne terminy. Zapewne bym to zrobił w tajemnicy przed proboszczem, by uniknąć niepotrzebnej awantury, ale gdyby mnie jednak dopadł, to wytłumaczyłbym mu tak: Papież mi pozwolił – Pius X. A nawet nie tyle pozwolił, co dał wyraz pewnego stylu, który panował kiedyś, który był normalny i który po kawałku, prawem kaduka zlikwidowali kościelni urzędnicy. Sięgnijmy po papieski dekret Quam singulari z 1910 roku, który ustanawiał wczesną Komunię dla dzieci. Najpierw jest tam opis pewnej rzeczywistości a potem praktyczne zarządzenia (szkoda, że współczesne dokumenty nie są tak budowane, tylko manierycznie przeładowane słowami). Całość jest [tutaj]. Poniżej umieszczę praktyczne zarządzenia i opatrzę je swoim komentarzem. 1. Wiekiem rozeznania tak co do spowiedzi jak i co do Komunii jest wiek, w którym dziecko zaczyna rozumować, czyli mniej więcej rok siódmy, niekiedy nieco później, niekiedy nawet wcześniej. Od tego czasu zaczyna obowiązywać dziecko przykazanie dotyczące spowiedzi i Komunii świętej. Wiekiem przyjmowania Komunii powinien być wiek rozeznania – 7 lat. Bez dogmatyczności – czasem później, czasem wcześniej, różnie u każdego dziecka. Przyjęcie Komunii w tym wieku nie jest jakąś opcją, ale obowiązkiem – zaczyna obowiązywać przykazanie. Praktyka odsuwania tego wieku na 10 lat jest zadekretowanym trzymaniem dzieci w grzechach. Może nie ciężkich, ale grzechach. 2. Do pierwszej spowiedzi i do pierwszej Komunii świętej nie jest konieczna pełna i doskonała znajomość nauki chrześcijańskiej. Dziecko powinno wyuczyć się całego katechizmu stopniowo, odpowiednio do swej pojętności. We współczesnej praktyce komunijnej chodzi o to, by ten czas wykorzystać na to, by dziecko “naumiało się” możliwie dużo. Dlatego należy zaliczyć i ileś tam pytań, i ileś tam modlitw. Jest to nawet skuteczne – i u dzieci i u rodziców jest ta świadomość, że “trzeba zaliczyć”, bo “proboszcz nie dopuści”. Tymczasem papież wskazuje na stopniowalność przyswajania wiedzy. Tę otwartość na naukę należy wykorzystać, ale nie można się na niej zafiksować mnożąc wymagania ponad miarę. 3. Znajomość zasad religii, potrzebna dziecku do odpowiedniego przygotowania się do pierwszej Komunii świętej ma być taka, by dziecko stosownie do swego rozwoju umysłowego przyswoiło sobie prawdy wiary konieczne do zbawienia i, odróżniając Chleb eucharystyczny od zwykłego i ziemskiego chleba, mogło przystąpić do Najświętszej Eucharystii z pobożnością, na jaką je w jego wieku stać. Obowiązuje zatem pewien minimalizm – odróżnić Chleb od chleba – i kryteria dostosowane do poziomu każdego dziecka. 4. Troska o to, by dziecko wypełniło ciążący na nim obowiązek, dotyczący przykazania o spowiedzi i Komunii, spada głównie na jego opiekunów, a więc na rodziców, na spowiednika, na nauczyciela i na proboszcza. Do rodziców zaś i ich zastępców oraz do spowiednika należy, według Katechizmu Rzymskiego, dopuszczanie dziecka do pierwszej Komunii świętej. Tu jest najlepsze. Kto dopuszcza do Komunii? Rodzice! Nie ma tam mowy o proboszczu, o urzędzie. Jest mowa o spowiedniku. Czyli rodzice po prostu mają dziecko posłać do spowiedzi i jak dziecko to “przejdzie”, to idzie do Komunii. Każde dziecko idzie w swoim czasie, bo każde ma swój czas dochodzenia do tego obowiązku. 5. Raz lub więcej razy w roku niech proboszczowie zapowiedzą i urządzą generalną Komunię dzieci i dopuszczą do niej nie tylko te dzieci, które dopiero pierwszy raz komunikują, lecz także i te, które tak było wyżej powiedziane, za zgodą rodziców lub spowiednika, już przedtem po raz pierwszy przystąpiły do Stołu Pańskiego. Jedne i drugie dzieci należy wpierw przez parę dni pouczyć i przygotować. Zawsze było tak, że rodzice różnie wypełniali swoje zadania. Trzeba było zatem ich wesprzeć. To wsparcie było w kształcie zewnętrznej uroczystości, której przygotowanie polegało na ogarnięcie wszystkich dzieci – dla jednych była to powtórka, dla innych pierwszy krok. Dopiero wtedy była zewnętrzna, grupowa uroczystość. Pierwsza Komunia co do zasady była uroczystością indywidualną, czy raczej rodzinną. 6. Sprawujący opiekę nad dziećmi powinni dołożyć wszelkich starań, by dzieci po pierwszej Komunii świętej przystępowały do Stołu Pańskiego częściej, a nawet, o ile to jest możliwe, codziennie, jak tego pragnie Jezus Chrystus i Kościół święty. Matka nasza i by przystępowały z taką pobożnością, na jaką dzieci w ich wieku też opiekunowie powinni nadto pamiętać o nader poważnym obowiązku czuwania nad tym, aby dzieci, które przyjęły pierwszą Komunię świętą, uczęszczały potem w dalszym ciągu na publiczną naukę religii. Jeżeli zaś nie jest to możliwe, niech w inny sposób udostępnią dzieciom gruntowniejszą naukę religii. Komunia niczego nie kończy. Choć czasem, w praktyce, jest szczytem intelektualnych możliwości człowieka. Potem, często, jest już tylko gorzej. Na koniec Pius X “polecił wszystkim Biskupom, żeby tenże dekret podali do wiadomości nie tylko proboszczom i w ogóle duchowieństwu, lecz także wiernym, i zarządził, aby corocznie w okresie spowiedzi wielkanocnej odczytywano go wiernym w języku ojczystym.” Co zostało z tej papieskiego dekretu? Niewiele! Trochę inaczej teraz ta Komunia wygląda. Jedynym rozwiązaniem, które jest z ducha Piusa X, jakie znam, jest zarządzenie bpa Dzięgi w Szczecinie [tutaj]. Choć też nie do końca. Znowu przytoczę pewne fragmenty i opatrzę komentarzem. Wraz z rozpoczęciem obecnego roku duszpasterskiego (2013/2014) wycofuję zasadę organizacyjną w Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej, że do Pierwszej Komunii Świętej przystępują dzieci klasy II szkoły podstawowej, tym bardziej, że taka zasada nie była nigdy formalnie przyjmowana, a ukształtowała się jako wieloletni zwyczaj duszpasterski, na który nałożyła się tematyka katechezy szkolnej. Przyjmowanie I Komunii w określonym – klasowym wieku wprowadzono “po cichu”. Był to zwyczaj a nie prawo. zwyczajnie wymaganą dolną granicą wiekową do podjęcia pełnego życia eucharystycznego jest ukończony 7 rok życia, co wprowadza prawne domniemanie wystarczającego używania rozumu; (…) Podane wyżej kryteria wieku (…) odrębną decyzją proboszcza mogą być przesunięte zarówno w jedną, jak i drugą stronę. I tyle w temacie. Z tym, że jednak tu proboszcz a nie rodzice decydują. We wszystkich parafiach należy ogłosić, że od tego roku duszpasterskiego, jako jeden z owoców Roku Wiary, stosowane będą dwie formy przystępowania do Pierwszej Komunii Świętej: indywidualna (rodzinna) lub grupowa. Wybór formy należy jedynie do rodziców. I pięknie! I rodzynek na koniec: W świetle powyższych rozstrzygnięć i zaleceń nie powinna być w przyszłości rozważana kwestia: „w której klasie powinna być Pierwsza Komunia Święta”, gdyż przygotowanie do wprowadzenia dziecka w pełne życie eucharystyczne, rozeznanie o jego duchowej i intelektualnej zdatności, a także wstępne rozstrzygnięcie o czasie zwrócenia się w tej sprawie do swojego proboszcza, podejmują przede wszystkim rodzice (lub inni prawni opiekunowie). Nie ma też żadnych przeszkód duszpasterskich, aby w grupowej Pierwszej Komunii Świętej uczestniczyli kandydaci w różnym wieku. Dekret dekretem a ja chciałbym wiedzieć jak ma się do tego życie i praktyka w tej diecezji. Czy indywidualna forma się zdarza? Czy często? W tej formie widzę jedyną szansę na przekłucie nadętego balonu zewnętrznych uroczystości związanych z Pierwszą Komunią. Nie widzę szans, by w inny sposób przełamać pewien terror, który się w tym przejawia. Te sukienki, egzaminy, próby, pamiątki, fryzjer, przyjęcia, zdjęcia, prezenty. Nawet jak mądrzy rodzice chcieliby się od tego zdystansować, to ich dziecko zanurzone jest we wszechobecnej histerii (niekiedy). A to się udziela. Jedyna szansa to, w pewnym sensie zlikwidować Pierwszą Komunię Świętą, wyjść z tego nurtu i urządzić Pierwszą Komunię po swojemu – w środę wieczorem, albo w sobotę rano. Po cichutku, dyskretnie, by nie stracić tego, co w tej chwili jest najważniejsze.
Ten artykuł, tak jak wszystkie teksty na christianitas.org publikowany jest w wolnym dostępie. Aby pismo i portal mogły trwać i się rozwijać potrzebne jest Państwa wsparcie, także finansowe. Można je przekazywać poprzez serwis Patronite.pl. Z góry dziękujemy. + Boże Narodzenie. MSZA W DZIEŃ. Homilia Przewielebnego Ojca Jeana Pateau
Starożytna homilia na Świętą i Wielką Sobotę Zstąpienie Pana do Otchłani Co się stało? Wielka cisza spowiła ziemię; wielka na niej cisza i pustka. Cisza wielka, bo Król zasnął. Ziemia się przelękła i zamilkła, bo Bóg zasnął w ludzkim ciele, a wzbudził tych, którzy spali od wieków. Bóg umarł w ciele, a poruszył Otchłań. Idzie, aby odnaleźć pierwszego człowieka, jak zgubioną owieczkę. Pragnie nawiedzić tych, którzy siedzą zupełnie pogrążeni w cieniu śmierci; aby wyzwolić z bólów niewolnika Adama, a wraz z nim niewolnicę Ewę, idzie On, który jest ich Bogiem i synem Ewy. Przyszedł więc do nich Pan, trzymając w ręku zwycięski oręż krzyża. Ujrzawszy Go praojciec Adam, pełen zdumienia, uderzył się w piersi i zawołał do wszystkich: „Pan mój z nami wszystkimi!” I odrzekł Chrystus Adamowi: „I z duchem twoim!” A pochwyciwszy go za rękę, podniósł go mówiąc: „Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus. Oto Ja, twój Bóg, który dla ciebie stałem się twoim synem. Oto teraz mówię tobie i wszystkim, którzy będą twoimi synami, i moją władzą rozkazuję wszystkim, którzy są w okowach: Wyjdźcie! A tym, którzy są w ciemnościach, powiadam: Niech zajaśnieje wam światło! Tym zaś, którzy zasnęli, rozkazuję: Powstańcie! Tobie, Adamie, rozkazuję: Zbudź się, który śpisz! Nie po to bowiem cię stworzyłem, abyś pozostawał spętany w Otchłani. Powstań z martwych, albowiem jestem życiem umarłych. Powstań ty, który jesteś dziełem rąk moich. Powstań ty, który jesteś moim obrazem uczynionym na moje podobieństwo. Powstań, wyjdźmy stąd! Ty bowiem jesteś we Mnie, a Ja w tobie, jako jedna i niepodzielna osoba. Dla ciebie Ja, twój Bóg, stałem się twoim synem. Dla ciebie Ja, Pan, przybrałem postać sługi. Dla ciebie Ja, który jestem ponad niebiosami, przyszedłem na ziemię i zstąpiłem w jej głębiny. Dla ciebie, człowieka, stałem się jako człowiek bezsilny, lecz wolny pośród umarłych. Dla ciebie, który porzuciłeś ogród rajski, Ja w ogrodzie oliwnym zostałem wydany Żydom i ukrzyżowany w ogrodzie. Przypatrz się mojej twarzy dla ciebie oplutej, bym mógł ci przywrócić ducha, którego niegdyś tchnąłem w ciebie. Zobacz na moim obliczu ślady uderzeń, które zniosłem, aby na twoim zeszpeconym obliczu przywrócić mój obraz. Spójrz na moje plecy przeorane razami, które wycierpiałem, aby z twoich ramion zdjąć ciężar grzechów przytłaczających ciebie. Obejrzyj moje ręce tak mocno przybite do drzewa za ciebie, który niegdyś przewrotnie wyciągnąłeś swą rękę do drzewa. Snem śmierci zasnąłem na krzyżu i włócznia przebiła mój bok za ciebie, który usnąłeś w raju i z twojego boku wydałeś Ewę, a ta moja rana uzdrowiła twoje zranienie. Sen mej śmierci wywiedzie cię ze snu Otchłani. Cios zadany Mi włócznią złamał włócznię skierowaną przeciw tobie. Powstań, pójdźmy stąd! Niegdyś szatan wywiódł cię z rajskiej ziemi, Ja zaś wprowadzę ciebie już nie do raju, lecz na tron niebiański. Zakazano ci dostępu do drzewa będącego obrazem życia, ale Ja, który jestem życiem, oddaję się tobie. Przykazałem aniołom, aby cię strzegli tak, jak słudzy, teraz zaś sprawię, że będą ci oddawać cześć taką, jaka należy się Bogu. Gotowy już jest niebiański tron, w pogotowiu czekają słudzy, już wzniesiono salę godową, jedzenie zastawione, przyozdobione wieczne mieszkanie, skarby dóbr wiekuistych są otwarte, a królestwo niebieskie, przygotowane od założenia świata, już otwarte”. (ILG) treści katolickie: YouTube
84,90 zł. cena z 30 dni. 80, 65 zł. zapłać później z. sprawdź. 89,64 zł z dostawą. Produkt: Upominek świąteczny dla klientów - świeca sojowa herbata czekoladki. dostawa pt. 24 lis.
Hulajnoga i samochód. Dwa pojazdy, które pozwalają podróżować. Hulajnoga napędzana jest nogą człowieka, a samochód korzysta z paliwa, które sprawia, że jedziemy bez wysiłku ludzkich mięśni. Filmy przyrodnicze opisujące życie oceanów pokazują, że nawet na dnie głębokich rowów oceanicznych, gdzie ciemność jest naprawdę ciemnością, bez tlenu i światła, funkcjonują jakieś żyjątka, stwory morskie, które mają się tam w miarę dobrze. Ale tam, gdzie woda jest płytka i ciepła, gdzie jest dużo słońca, tam oceany aż kipią życiem i jego różnorodnością – od kolorów po kształty, od roślin po ryby i ssaki. Dwie kobiety mają upiec ciasto. Jednej dano tylko mąkę i wodę, a dla drugiej dodano jeszcze tłuszcze i jaja, aromaty i proszek do pieczenia. Pierwsza coś tam upiecze– prawdopodobnie podpłomyki. Druga, z dostępnych składników może upiec wspaniale pachnące ciasto. Święto Ciała i Krwi Pańskiej, które dzisiaj obchodzimy w kościele uczy nas dwóch rzeczy – po pierwsze – zawierzenia Bogu, który mówi: To jest Ciało moje, kto je spożywa, ma udział w moim Bóstwie. Po drugie uczy tego, że Bóg dał faktycznie wolną wolę, której trzeba użyć, aby odpowiedzieć na to proste zaproszenie – bierzcie i jedzie, bierzcie i pijcie…. Napełniajcie się boskością. Są ludzie, którzy żyją bez Boga. Są tacy, którzy wierzą, ale ta wiara jest martwa – bez modlitwy, bez Kościoła. Są i tacy ludzie, którzy przyjmują Komunię świętą, ale bez wiary, że przyjmują do serca Boga. Spełnili obowiązek niedzieli. Dalej w duchowość nie chcą kroczyć. Tajemnica Bożego Ciała i Krwi – dla jednych to okazja do śmiechów i kpin. Dla innych to tylko pusty symbol tego, co się wydarzyło wieki temu, zwykły kawałek dziwnego chleba, którym się nawet nie człowiek naje. Ale to nie Ci moją nam wyznaczać naszą postawę wobec Eucharystii. Zawierzyć ich opinii to tak jakby pytać się jakiegoś beztlenowca żyjącego na dnie oceanicznego rowu o wartość słońca. To tak, jakby zawierzyć dziecku, że nie ma lepszego środka transportu nad hulajnogę. Wierzący nie może kierować się opinią innych o Eucharystii. Prawda płynie z ust samego Chrystus, który wskazując na Eucharystię, na ten konsekrowany podczas mszy świętej chleb i wino – mówi jasno – To jest Ciało moje, to jest Krew moja. Kto Go spożywa, ma życie wieczne. Dzięki Bogu są ludzie, którzy tę wiarę wyznają, którzy poza Eucharystią nie potrzebują niczego innego. Ani sławy, ani pieniędzy, ani ziemskiego szczęścia. Oni dzięki Eucharystii powoli przemieniają się w Tego, którego przyjmują do serca. Oni żyją w Chrystusie, który jest prawdziwym życiem. Można jechać hulajnogą na drugi koniec Ameryki, lecz dopiero silnik samochodowy na benzynę zapewni nam komfort jazdy. Można żyć jak bakteria w ciemnych czeluściach oceanu, ale dopiero dostęp do słońca rozwija formy życia i je ubogaca. Można w życiu być jak podpłomyk, lecz dopiero bogactwo składników uczyni z ciasta dobry tort. Nasza wola, nasz wybór. Dzisiejsze Święto Ciała i Krwi Chrystusa niesie zachętę, abyśmy zawierzyli Jego słowu i pragnęli napełniać się żywym Chrystusem. Tylko On daje prawdziwą moc, energię, siły do działania. On ubogaca. Odłóżmy naszą ludzką pychę na bok i przyjmujmy w pokorze i z wiarą Ciało Chrystusa, aby się do Niego upodobnić, w Niego powoli przemieniać. On jest Życiem. On udziela człowiekowi ze Swojej Boskości. On dla wierzących jest Chlebem dającym pełnię szczęścia już na ziemi, a w przyszłości życie wieczne… Wybór jest w naszych rękach. Nie bójmy się uwierzyć Chrystusowi, który mówi: To jest Ciało moje, to jest Krew moja. Boże Ciało 2010 – Brooklyn, NY – ks. Marek Sobczak
Jednak to nie był koniec niespodzianek tamtejszej niedzieli. „Chcę być smaczny jak chlebek”- takie zdanie widniało na plakacie umieszczonym przy Ołtarzu, a tuż obok na stole znajdowało się 47 specjalnie wypieczonych chlebków. Każde dziecko przed wyjściem ze Świątyni otrzymało taki symboliczny chlebek, a wraz z nim zadanie
Święto ofiarowania Pańskiego; (Ml 3, 1-4); (Ps 24, 7-8. 9-10); (Hbr 2, 14-18); Aklamacja (Łk 2, 32); (Łk 2,22-40); Winnica 2 lutego 2022. Czytaj dalej Świątynia bez Boga 4. Niedziela Zwykła, C; (Jr 1, 4-5. 17-19); (Ps 71 (70), 1-2. 3-4a. 5-6b. 15ab i 17); (1 Kor 12, 31 – 13, 13); Aklamacja (Łk 4, 18); (Łk 4, 21-30); Winnica 30 stycznia 2022. Czytaj dalej Wysokie mniemanie 2. Niedziela Zwykła, C; (Iz 62, 1-5); (Ps 96 (95), 1-2a. 2b-3. 7-8. 9 i 10ac); (1 Kor 12, 4-11); Aklamacja (2 Tes 2, 14); (J 2, 1-11); Winnica 16 stycznia 2022. Czytaj dalej Złoty czterdzieści Niedziela Chrztu Pańskiego, C; (Iz 40, 1-5. 9-11); (Ps 104 (103), 1-2a. 3b-4. 24-25. 27-28. 29b-30); (Tt 2, 11-14; 3, 4-7); Aklamacja (Łk 3, 16); (Łk 3, Winnica 9 stycznia 2022. Czytaj dalej Nie przeginaj Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi; (Lb 6,22-27); (Ps 67,2-3,5 i 8); (Ga 4,4-7); Aklamacja (Hbr 1,1-2); (Łk 2,16-21); Winnica 1 stycznia 2022. Czytaj dalej Pokój za wszelką cenę?
Nasze dzisiejsze spotkanie, związane z pierwszą Komunią świętą waszych dzieci, jest wielkim świętem chrześcijańskich rodzin. Zawsze tak było w naszej polskiej tradycji, która od tysiąca lat ukształtowała się na tej ziemi jako tradycja chrześcijańska.
Scenariusz I Komunii Świętej1. Dzieci wraz z rodzicami gromadzą się przed świątynią2. Pozdrowienie i przywitanie dzieci przez kapłana3. Prośba dzieci o błogosławieństwoKochane dzieci, poproście waszych rodziców o błogosławieństwo. Pierwsze dziecko ( ) Błogosław Ojcze, Błogosław Matko – dłońmi swoimi. Gdy dziś Chrystusa mam przyjąć – wspólnie z innymi. Drugie Dziecko ( ) Na świętą chwilę, w radości czy w udręce. Niech błogosławią nam rodziców błogosławią swoje dzieci: Niech Cię błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec i Syn i Duch Święty. Amen. 4. Procesja do świątyni . 5. Akt Pokuty: „Spowiadam się...” 6. „Chwała na wysokości Bogu...” 7. Liturgia Słowa: I Czytanie ( p. ) II Czytanie ( p. ) Psalm: ( dzieci: ) 8. Ewangelia9. Homilia10. Prośba rodziców ( Państwo ) Przed kilkoma laty z troską i miłością chrześcijańską rodziców przynieśliśmy nasze dzieci do Kościoła, prosząc dla nich o chrzest i łaskę wiary. To święte życie Boże, które otrzymały na chrzcie świętym, chcieliśmy w nich podtrzymać i rozwijać. Sami, jak potrafiliśmy, mówiliśmy im o Bogu. Potem posyłaliśmy je na katechezę, aby bardziej poznały Chrystusa i pokochały go swoim dziecięcym sercem. Dziś wobec zgromadzonej tu rodziny i całego Kościoła , prosimy Cię Czcigodny Księże Proboszczu, abyś w czasie tej uroczystej Mszy Świętej udzielił naszym dzieciom Pierwsze Komunii Świętej. Prosimy również o modlitwę w czasie Najświętszej Ofiary, aby wytrwały w wierze swoich ojców i czystej miłości Boga i świętej Matki Kościoła. Kapłan: Naszym szczęściem jest dzielić się Bogiem z innymi. Uczynimy więc to z wielką radością. Kochani rodzice, czy możecie nas utwierdzić w przekonaniu, ze dzieci te godnie przyjmą Chrystusa w Eucharystii? Rodzice: Tak, Jesteśmy przekonani, ze nasze dzieci godnie przyjmą Chrystusa, a my swoim dobrym przykładem życia i modlitwą pomożemy im wytrwać w wierze. Kapłan:Bogu niech będą dzięki! Niech więc przystąpią Ci, którzy pragną przyjąć Chrystusa po raz pierwszy w Komunii Świętej. 11. Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych,Kapłan: Czy wyrzekacie się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych? Dzieci: Wyrzekamy się. Kapłan: Czy wyrzekacie się wszystkiego, co prowadzi do zła, aby was grzech nie opanował? Dzieci: Wyrzekamy się. Kapłan: Czy wyrzekacie się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu? Dzieci: Wyrzekamy Czy wierzycie w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi? Dzieci: Wierzę. Kapłan: Czy wierzycie w Jezusa Chrystusa, Jego Syna jedynego, a naszego Pana, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca? Dzieci: Wierzę. Kapłan: Czy wierzycie w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, Obcowanie Świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstania Ciała i życie wieczne? Dzieci: Wierzę. Kapłan: Taka jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą, w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Wszyscy: Amen Modlitwa wiernych. Kapłan dziecko : się za wszystkich chrześcijan, aby przechodząc przez życie karmili się Chlebem, który daje życie wieczne i nie ustali w drodze do OjcaCiebie prosimy ... się za Ojca Świętego Benedykta XVI, za naszych biskupów, za kapłanów, za naszego księdza proboszcza .............................., aby z radością dzielili się Bogiem z tymi których prowadzą do niebieskiej ojczyzny Ciebie prosimy ... się za dzieci, które przyjmują dziś po raz pierwszy Komunię Świętą aby zawsze czerpały z tego źródła prawdziwą pobożność i czynną miłośćCiebie prosimy ... się za naszą panią katechetkę Łucję , nauczycieli i wychowawców, aby w imię Boga mogli kształtować umysły i serca dzieciCiebie prosimy ... się za rodziców, aby dla swoich dzieci, które kochają, byli przykładem wiary, miłości do Boga, do Kościoła i umiłowanej ojczyznyCiebie prosimy ... się za dzieci, które nie mogą tak jak my przystąpić uroczyście do pierwszej Komunii świętej, aby Bóg udzielił im potrzebnych łaskCiebie prosimy ... się za dzieci z Domów Dziecka, za dzieci w szpitalach, aby nie zwątpiły w dobroć Boga i ludziCiebie prosimy ... Procesja z darami Przychodzimy Panie dziś przed Twój ołtarz, aby Ci złożyć nasze ludzkie dary, abyś je Ojcze pobłogosławił i łaskawie przyjąć świeca, znak obecności Jezusa pośród nas. Jest ona symbolem naszej wiary. Panie umocnij naszą wiarę i oświecaj drogę naszego kwiaty, wyraz wdzięczności i miłości. Panie dziękujemy Ci, że stworzyłeś wielki i wspaniały wino, owoc winnego krzewu i pracy rąk ludzkich. Panie przyjmij w tym znaku pracę naszą i naszych Oto woda, symbol życia. Panie, Ty jesteś źródłem wody żywej, spraw aby życie, które dałeś nam w czasie chrztu świętego wzrastało i wydawało biała hostia. Panie uczyń cud z Wieczernika, niech na słowa kapłana ta hostia stanie się Twoim dar ołtarza. Panie przyjmij ten dar na potrzeby naszej parafii. Spraw, aby w naszej wspólnocie nie zabrakło ludzi o dobrym sercu. CHLEB - symbol życia. Daj nam Panie wrażliwość na potrzeby drugiego człowieka i naucz nas dzielić się chlebem z innymi. OWOCE WINNEGO KRZEWU – symbol więzi z Chrystusem. Przyjmij je Dobry Boże i spraw, abyśmy zawsze trwali w przyjaźni z Eucharystyczna ofiarowanieKomunia Św. 16. Podziękowania: Dzieci RodzicePANU JEZUSOWIUroczysty dzień zakwitał,Dzień od dawna upragniony,Serca biją nam radośnieJak świąteczne srebrne Ci o Jezu, że będziemy jak najczęściejGościć Ciebie w naszych sercachBo Ty jesteś naszym nas o ChrysteNaszych ojców, nasze mamyNiech dla Ciebie serca czysteCałe życie KAPŁANOWINie mam już grzechów na duszy, a Jezus w sercu mym mi grzechy odpuścił i dał mi Boga Ci, Księże Proboszczu za łaski, co na nas Jezus kochany jest z nami, już dni czekania z nami i z nami zostanie Pan Jezus w Najświętszym za to, że Ksiądz nam Go daje niech Jezus nagrodzi Cię w PANI KATECHETCEZa bukiet nauk zbawczych całym sercem, jak umiemy, naszym Paniom Katechetkom dziś serdecznie dziękujemy. Za pracę, za trud, za poświęcenie, za słowo dobre, za pomoc w potrzebie, niech Was nagrodzi sam Jezus w RODZICOMOd pierwszej chwili gdy świat ujrzałemByliście przy mnie drodzy w was najczulsza opiekę miałemGdy pierwsze kroki w życiu dziś radosna, tak szczęśliwaZ Jezusem w sercu stoję przed wamiI chce dziękować wam najserdeczniejBoście mnie zawsze mocno poświęceniu mojej mamusiTo ofiarności mego tatusiaZawdzięczam dzisiaj to wielkie szczęścieŻe mogłam przyjąć pana dzisiaj z wielką radościąTatusiu drogi – mamo kochanaŻe włożyliście tyle staraniaByśmy do serca przyjęli W tym dniu radosnym dla nas, chcemy myślą i sercem ogarnąć i podziękować: Nauczycielom i Wychowawcom, panu organiście, koleżankom i kolegom, gościom, którzy przybyli na naszą uroczystość i wszystkim, którzy z nami dzielą radość naszego pierwszego spotkania z żywym Jezusem w Komunii Świętej. Wszystkim modlącym się z nami podczas Mszy Świętej i tym, którzy zasiądą z nami przy rodzinnym stole. Bóg zapłać!Dziękczynienie rodziców Czcigodny Księże Proboszczu, Drodzy Rodzice i wszyscy uczestniczący w dzisiejszej uroczystości W imieniu wzruszonych i szczęśliwych Rodziców serdecznie dziękujemy za I Komunię Świętą, którą przyjęły nasze dzieci. Jest to moment szczególny dla nas wszystkich. Dzisiejsza uroczystość pomogła nam zrozumieć, jak wiele zawdzięczamy Kościołowi, który od momentu narodzin dzieci wspiera nas pomocą w ich wychowaniu poprzez modlitwę i Słowo Boże. Czcigodny Księże Proboszczu. Za tę pomoc, za pierwsze rozgrzeszenie, za modlitwę, za udzielenie I Komunii Świętej naszym dzieciom – Bóg Ci zapłać! Prosimy jednocześnie o dalszą troskę o rozwój duchowy naszych pociech. Kochana Pani katechetko. Dziękujemy za pracę, poświęcenie, cierpliwość i dobroć. To pani sprawiła, że te dzieci poznały i pokochały Boga swą pierwszą szczerą miłością. Niech Bóg obdarza pani swymi łaskami i wspomaga w dalszej pięknej pracy. Dziękujemy także wychowawcom i nauczycielom naszych dzieci za ich trud i poświęcenie. To także i Wasza praca sprawiła, że mogą one świadomie przeżyć dzisiejsze święto. Dziękujemy naszym Rodzinom, Rodzicom Chrzestnym i wszystkim, którzy pomagają nam w wychowaniu dzieci. Prosimy Was o dalsze wsparcie. Swym przykładem wskazujmy im wspólnie taką drogę, aby wyrosły na dobrych i mądrych ludzi. Wszystkim dziękujemy za dzisiejszą modlitwę. Zapraszamy nasze Rodziny do swoich domów. Będzie nam towarzyszył Chrystus. Zaprośmy Go do wspólnego stołu, On na pewno pomoże nam wspaniale i godnie przeżyć ten dzisiaj i na całe życie naszych dzieci niech Bóg nam błogosławi za pośrednictwem kapłana. Prośba o udzielenie I Komunii Świętej Przed kilkoma laty z troską i miłością chrześcijańską rodziców przynieśliśmy nasze dzieci do Kościoła, prosząc dla nich o chrzest i łaskę wiary. To święte życie Boże, które otrzymały na chrzcie świętym, chcieliśmy w nich podtrzymać i rozwijać. Sami, jak potrafiliśmy, mówiliśmy im o Bogu. Potem posyłaliśmy je na katechezę, aby bardziej poznały Chrystusa i pokochały go swoim dziecięcym sercem. Dziś wobec zgromadzonej tu rodziny i całego Kościoła , prosimy Cię Czcigodny Księże Proboszczu, abyś w czasie tej uroczystej Mszy Świętej udzielił naszym dzieciom Pierwsze Komunii Świętej. Prosimy również o modlitwę w czasie Najświętszej Ofiary, aby wytrwały w wierze swoich ojców i czystej miłości Boga i świętej Matki Kościoła. Kapłan: Naszym szczęściem jest dzielić się Bogiem z innymi. Uczynimy więc to z wielką radością. Kochani rodzice, czy możecie nas utwierdzić w przekonaniu, ze dzieci te godnie przyjmą Chrystusa w Eucharystii? Rodzice: Tak, Jesteśmy przekonani, ze nasze dzieci godnie przyjmą Chrystusa, a my swoim dobrym przykładem życia i modlitwą pomożemy im wytrwać w wierze. Kapłan:Bogu niech będą dzięki! Niech więc przystąpią Ci, którzy pragną przyjąć Chrystusa po raz pierwszy w Komunii Świętej.
ZAPROSZENIE na Komunię dla Chrzestnej/Chrzestnego Boho. 0. 4,98 zł. ZAPROSZENIE elektroniczne na Komunię Św. Natural. 0. 35,98 zł. ZAPROSZENIA Na I Komunię Św. Dream Flowers 10szt.
. 332 80 370 369 343 308 148 148
homilia na i komunię świętą
